Martin’s Moment over een terugkerende ontsteking

Het was even geleden, maar ineens was ie daar weer. Donderdag ‘iets’ voelen, vrijdag voelen dat het de verkeerde kant op gaat en zaterdag bijna niet meer vooruit kunnen. Dit schrijf ik dinsdag en inmiddels gaat het stap voor stap weer wat beter. 

Ik had een ontsteking in mijn voet. Links deze keer, maar het had net zo goed rechts kunnen zijn. Nog een geluk dat het tot nu toe steeds één voet tegelijk is geweest. Het komt ineens opzetten. Waar de ontsteking vandaan komt?
Geen idee. Allerlei mogelijkheden zijn in de afgelopen jaren al onderzocht, maar de algemene conclusie van iedereen die er verstand van zou kunnen hebben is eigenlijk gewoon dat ik pech heb. Gevalletje ‘niets aan te doen, leer er maar mee omgaan.’
Ik heb getwijfeld of ik mijn leed met jullie zal delen. Jullie kunnen er immers ook weinig mee. Bovendien: hoe pijnlijk en irritant ook, het is natuurlijk maar klein leed als je kijkt naar de wereld om ons heen. Neem Marokko en Libië. Of dichter bij huis. Ik ken meerdere vrienden en kennissen die kampen met chronische pijn. Die dus echt elke dag, de hele dag door, pijn voelen. Dan is die met enige regelmaat terugkerende ontsteking in een van mijn voeten natuurlijk niet meer dan een lichte verkoudheid. Dat besef ik heel goed. De impact is wel groot.
Een paar weken geleden schreef ik over de ochtendwandeling met Bing en dat zat er de afgelopen dagen dus gewoon niet in.

Het is trouwens net alsof Bing niet alleen ziet dat er iets niet klopt, hij is tenslotte niet blind, maar het ook voelt. Twee dagen was Bing drie keer per dag in de meer dan vertrouwde handen van mijn lief voor de wandeling. Vanmorgen hebben we samen weer een ommetje gemaakt en het leek alsof Bing rekening hield met mijn nog niet zo soepele pas. Voor zijn doen was hij rustig zodat baasje het allemaal kon bijbenen. Bijkomend probleempje is dat ze afgelopen zaterdag bij ons met het riool bezig geweest zijn. Daarvoor moest de vloer van het toilet beneden gesloopt worden en hebben we nu dus tijdelijk maar één toilet in huis. Dus moet ik voor ieder plasje met pijn in de voet de trap op om boven mijn behoefte te kunnen doen. Over luxeproblemen gesproken.

martin de bruijne